Νταμούχαρη Τσαγκαράδα, Μηλιές, Αφέτες, Άφυσσος, Λεφόκαστρο, Κάλαμος Αργαλαστή.
Τετάρτη πρωί ξεκινήσαμε το ανηφορικό μονοπάτι από το μικρό λιμανάκι της Νταμούχαρης για Τσαγκαράδα-Μηλιές. Όλη η ομορφιά στα πόδια μας. Όλη η διαδρομή ακολουθεί ένα παλιό πέτρινο μονοπάτι που στο μεγαλύτερο του μέρος είναι σε σχετικά καλή κατάσταση.
Ο καιρός ήταν θαυμάσιος, το Αιγαίο λαμπύριζε κάτω από τον λαμπρό ήλιο άλλα η ζέστη δεν μας επηρέαζε καθόλου καθώς η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που περπατάς συνεχώς σε σκιά.
Φτάσαμε σε μιάμιση ώρα στα πρώτα σπίτια της Τσαγκαράδας και κάναμε άλλη μιάμιση ώρα μέχρι την άλλη άκρη στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών με υψομετρική διαφορά μεταξύ του πρώτου και τελευταίου σπιτιού 300 μέτρα.
Στην πλατεία ξεκουραστήκαμε για λίγη ώρα αφού ο επίτροπος της εκκλησίας μας κέρασε σύκα και σταφύλια και στη συνέχεια μας έκανε ξενάγηση μέσα στον φρέσκο-ανακαινισμένο ναό με το περίτεχνο ξυλόγλυπτο του ιερού.
Συνεχίσαμε μέχρι την κορυφογραμμή και από εκεί αφήσαμε την πλευρά του Αιγαίου και αντικρίσαμε τον Παγασητικό κόλπο. Στις Μηλιές φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και αφού φάγαμε στην κεντρική πλατεία του χωριού με τα πανύψηλα πλατάνια βρήκαμε ένα κατάλυμα για ξεκούραση. Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί μας κουβαλούσαμε πάντα έναν υπνόσακο για την περίπτωση που δεν βρούμε κατάλυμα, αλλά τελικά δεν χρειάστηκε πουθενά καθώς βρίσκαμε σχετικά εύκολα κατάλυμα και σε καλή τιμή. Ορισμένα είχαν και πρωινό.
Την επόμενη μέρα συνεχίζοντας το καλντερίμι κατευθυνθήκαμε προς Νότια και αφού περάσαμε περιμετρικά από το φράγμα “Παναγιώτικο” φτάσαμε στην μικρή πλατεία στους Αφέτες. Μικρή στάση και κατηφορίσαμε προς την παραθαλάσια Άφυσσο. Εδώ η πεντακάθαρη θάλασσα είναι πάντα λάδι και μας τράβηξε δύο φορές μέχρι το βράδυ για μπάνιο. Φάγαμε εξαίσιο πηλιορείτικο φαγητό στην κεντρική πλατεία και καταλύσαμε δίπλα ακριβώς σε δύο δωμάτια.
Τελευταία μέρα, Παρασκευή ξεκινήσαμε πολύ νωρίς από τις 6 για να προλάβουμε το λεωφορείο της επιστροφής από Αργαλαστή. Το μονοπάτι από Άφυσσο - Λεφόκαστρο, είναι παραθαλάσσιο και κατεβαίνει σε μερικούς μικρούς κρυφούς κόλπους μέχρι το επίνειο της Αργαλαστής στην Κάλαμο. Από κει πάλι ανηφόρα πάνω σε καλντερίμι και στις 10πμ φτάσαμε στην κεντρική πλατεία της Αργαλαστής. Αφού ξεκουραστήκαμε και γευτήκαμε πηλιορείτικες πίτες για πρωινό πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής για Βόλο.
Κάπως έτσι τελείωσε η πενθήμερη διάσχιση του Μεγάλου μονοπατιού στο Πήλιο (Long Pelion Trail). Μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, γεμίσαμε εικόνες και αγαλίασε η ψυχή μας. Ανανεώνουμε το ραντεβού για του χρόνου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου